İşte yeterince konuşulmayan bir konu: Başkanın tarifeler üzerindeki yetkisi eskisi kadar güçlü değil.

Tarih boyunca Kongre, başkana ticaret anlaşmaları sırasında geçici olarak tarifeleri azaltma yetkisi verdi. Ama burada önemli bir nokta var—bu yetkiler her zaman bir bitiş tarihiyle birlikte geldi. En son yetkilendirme? 2021’de sessizce sona erdi.

Daha da çarpıcı olanı ise şu: 1988’den bu yana çıkarılan yasa tekliflerine baktığınızda, yürütme organına tarifeleri artırma izni veren tek bir yasa bulamazsınız. Bu, neredeyse dört on yıl boyunca Kongre’nin bu özel aracı kendine saklaması anlamına geliyor.

Peki neden şimdi önemli? Çünkü ticaret politikası doğrudan küresel sermaye akışlarını, döviz değerlerini ve piyasalardaki risk algısını şekillendirir. Tarifelerle ilgili yetki değiştiğinde—veya kaybolduğunda—belirsizlik ortaya çıkar. Ve piyasa, ister geleneksel ister dijital olsun, belirsizlikten hoşlanmaz.

Bu yetkilerin sona ermesi, herhangi büyük bir ticaret hamlesinin yeni yasama adımlarını gerektireceği anlamına gelir. Bu, yürütme emirlerinden çok daha yüksek bir engel ve politika riskini takip edenler için oyunun kurallarını değiştirir.