Son zamanlarda bir yerel mali teklifin halk tarafından reddedilmesi haberi, yüzeyde bölgesel yönetimin küçük bir kesiti olarak görünse de, aslında daha derin bir varlık Güven Krizi'ni açığa çıkarıyor.

Geleneksel sistemde, hükümetler yetki genişletme, vergi toplama ve para akışını kontrol etme alışkanlığına sahiptir. Ama bu sefer farklı - giderek daha fazla insan sorgulamaya başlıyor: Paranın neden başkalarının düzenlemelerine uyması gerekiyor?

Bu oylamanın arkasında, dünya genelinde yayılan birkaç ortak anlayış var:
• Saklama kuruluşlarına artık koşulsuz güvenilmiyor
• Güç genişleme sınırları sınırlanmalıdır.
• Merkezileşmiş karar verme modeli başarısız oluyor
• Varlık saklama hakkı bireylere geri dönmelidir.

Geleneksel finans ve bölgesel yönetim gevşemeye başladığında, merkeziyetsiz finans için zemin verimli hale geldi.

——

Varlıklar neyi terk ediyor? Politik risk.

Bankada bulunan paran, temelde "mali kaynaklar"dır - hükümet her an dondurabilir, politikalar her an değişebilir.
Zincir üzerindeki varlıklarınız, gerçek "özel servet"tir - yetki sizde, kimse tek taraflı olarak geri adım atamaz.

Bu bir teknik sorun değil, bir egemenlik sorunu. Varlıklar, siyasi risklerden ayrılmadığı sürece, sözde refah sadece politikanın izin verdiği süre içinde geçici bir yanılsamadır.

——

Bu tür bir duygusal değişimin BTCFi alanı için neden büyük bir avantaj olduğunu?

Çünkü şu anda tüm fonlar üç soruyu soruyor:
1. Varlıklarım gerçekten güvende mi?
2. Kazanç ne kadar süre devam edebilir?
3. Politika değişti, istediğim zaman çekilebilir miyim?

BTCFi'nin temel mantığı, tam da bu üç noktaya yanıt veriyor: Bitcoin ağının güvenliği, zincir üzerindeki kazançların programlanabilirliği, varlıkların izinsiz akışkanlığı. Güven kurumdan protokole kaydığında, bu alanın anlatısı ancak yeni başlıyor.