Amerika Birleşik Devletleri'nde likidite hakkında çok fazla söylenti var ve birçok kişi ülkenin başka bir bankacılık paniğine doğru ilerlediğini düşünüyor. Olan ise bu değil. Kısa vadeli piyasalarda görülen son baskı, hükümetin normal para hareketleri ile bankaların düzenli ay sonu davranışlarının birleşiminden kaynaklanıyor. Bu tablo, sistem genelinde bir kriz olduğunu göstermiyor.

Hikayenin büyük bir kısmı Hazine Genel Hesabı ile ilgilidir. Bu hesap, hükümetin Federal Rezerv’de nakit tuttuğu yerdir. Hazine vergi topladığında veya yeni tahviller sattığında, para özel bankalardan bu hesaba geçer. Bu kayma geçici olarak dolaşımdaki nakiti azaltır ve bankacılık sistemindeki rezerv miktarını düşürür. Borç tavanı yükseltildikten sonra, Hazine bu hesabı yeniden doldurmaya başladı ve hatta bakiyeyi yaklaşık bir trilyon dolara yaklaştırdı. Amaçları daha düşük olduğu için, ek birikim likiditeyi beklenenden daha fazla azalttı.

Daha düşük rezervler doğal olarak finansman piyasalarında baskı yaratır. Teminatlı Gecelik Finansman Oranı (SOFR) yükseldi ve bazıları bunu 2019’daki ani sıçramayla karşılaştırdı. Ancak bu durum aynı değil. Gördüğümüz artış küçük ve sadece kısa süreli daha sıkı koşulları yansıtıyor.

Ekim sonunda bankalar, Federal Rezerv’in Devam Eden Repo İmkanı’ndan yaklaşık elli milyar dolar ödünç aldı. Bu kredi her gün yenilenir ve bankaların kısa vadeli nakit erişimini sağlamak amacıyla vardır. Bu bir acil durum aracı değildir. Sistemin normal tasarımının bir parçasıdır.

Hükümetin kapanma sırasında yaşanan yavaşlama ve bankaların bilanço temizliği, ay sonunda ek baskı yarattı. Bu etkiler şimdiden azalmaya başladı. Likidite daha sıkı olsa da, sistem tam olarak planlandığı gibi çalışmaya devam ediyor.