#加密领域市场回调 Kripto dünyasına girdiğim yılı düşündüğümde, aklımda en çok yer eden şey büyük yükselişler değil, kiralık dairemdeki o eski fan.

O zamanlar inşaat alanında tuğla taşıyordum, her gün geri döndüğümde bedenim sanki dağılmış gibiydi. Ama uzandığımda uyuyamazdım, sürekli telefonumdaki o birkaç yüz U'yu düşünüyordum. O dönemde BTC hâlâ yirmi binin biraz üstünde dolaşıyordu, dişimi sıkarak biriktirdiğim altı aydan fazla olan 5000 lirayı çıkardım, 700 U'ya çevirdim ve böylece piyasaya girdim. Usta yoktu, strateji de bilmiyordum, sadece kendi başıma denemek zorundaydım.

Yükseliş olduğunda, bütün gece ekranı izleyip gözümü bile kırpmıyorum. Düşüş olduğunda, rakamların aşağı doğru düştüğünü izlerken yumruğum sıkı sıkı kapalı, tırnaklarım etime batıyor. En kötü olanı, hesabım bir anda yarı yarıya düştü, yatağın kenarında oturup bir paket sigara içtim, dışarıda neredeyse sabah olacak.

Ama o zaman bir güç vardı - ne olursa olsun, ağır işçilik yapsanız bile, kendi başınıza bir şeyler başarmak zorundasınız. Bu yüzden kendimi pozisyon dağılımını nasıl yapacağımı, ne zaman girip çıkmam gerektiğini öğrenmeye zorlamaya başladım, anlamadığım coinlere dokunmadım, modaya uyarak rastgele işlem yapmadım. Gündüz köpek gibi yorgundum, geceleri sabah üç dörtteye kadar tekrar analiz yapmak sıradışı değildi. Gözlerim kapanacak kadar uykusuzdum ama yavaş yavaş, içimde biraz cesaret oluştu.

Piyasa ısındığında, o 700U yavaş yavaş 30.000U'ya ulaştı. O anı çok iyi hatırlıyorum, hesap numarasını gördüğümde, evde uzun süre aptalca gülümsedim, aşağıda köpeği gezdiren amca bile benim deli olduğumu düşündü.

Sonra biri bana, kripto dünyası neyle savaşıyor diye sordu. Düşündüm, ne kadar sermaye olduğu değil, ne kadar iyi bir teknik olduğu değil, kimsenin seni desteklemediği zaman, tek başına ne kadar ısrar edebileceğin. O günlerde, terimle ticaretin sırlarını öğrendim ve yalnızlıktan kendi yolumu buldum. Kader bana hiç kısayol sunmadı, ama en azından kendim için bir nefes kazandım.