Son zamanlarda Layer2'yi araştırırken oldukça pratik bir bakış açısı buldum - aslında bu zincirleri "şeffaflık ihtiyacına" göre sınıflandırmak mümkün.

Bir tür blockchain, "mantık ne kadar şeffaf olursa o kadar iyi" olan işlere doğuştan uygundur. AMM gibi otomatik piyasa yapıcılar, likidite mekanizmaları, emir eşleştirme gibi durumlarda, kuralları açıkça belirttiğinizde kullanıcıların daha rahat hissetmesini sağlarsınız. Bu tür senaryolar zaten şeffaflık üzerine kuruludur.

Ama başka bir grup uygulama biraz farklı - ana oyun mekaniklerini saklamaları gerekiyor ki işler dönebilsin. Oyun içindeki savaş eşleştirme algoritması tamamen açık olursa, hile yazılımları her yerde olur; AI model çıkarımları ticari sırları korumalı; RWA hesaplamaları gerçek dünya gizlilik kurallarına uymalı; işletme fiyatlandırma stratejileri rakiplerin görmesini daha da zorlaştırır. Bu unsurlar, güvenliği sağlarken, temel mantığa "görünmez alan" bırakılması gerektiği anlamına geliyor.

Yani Layer2'yi seçerken, işinizin aslında "tam şeffaf" mı yoksa "seçmeli şeffaf" mı olmasını istediğine karar vermeniz gerekiyor; teknik yollar arasında büyük farklar olabilir.