Bir gün acı bir gerçeği aniden fark ettim:

Hayat tek kişilik bir oyundur.

Sen tek başına doğdun.
Kendi başına karar verirsin.
Sonuçları tek başına üstlenirsin.
Kendi başına uyursun, kendi başına uyanırsın.
Senin için birçok insanın umursadığını düşünüyorsun,
Ama üçüncü nesilden sonra, adın dünyadan tamamen silinecek.
Anma yok, iz yok.
Sen gelmeden önceki gibi —
Kimse umursamıyor.
Soğuk gibi geliyor ama o gün rahatladım.
çünkü her şey tek kişilik bir oyun olursa,
Bu, demektir ki:

Başkalarının benim hakkımdaki düşünceleri önemli değil.
Bir kez kaybetmek önemli değil.
Uzak yoldan gitmek de önemli değil.
Yanlış anlaşılmak da önemli değil.
Önemli olan şudur —
Bu benim hayatım, kendi başıma oynuyorum.
Artık hoşlanmaya, açıklama yapmaya ve başkalarının onayını beklemeyeceğim.
Gerçekten yapmak istediğim şeyi yapmaya başladım.
Düşsen bile, bu yine de kendi seçtiğin yön olarak sayılır.
Şunu keşfedeceksiniz:
Artık "izleyicileri" hayatının bir parçası olarak görmediğinde,
Tam tersine, hayatı çok net bir şekilde yaşayacaksın.

çünkü hayat aslında bir sahne değil,
Ama bir çalışma odası.

Tüm seviyeler,
Hepsini bizzat sen yapmalısın.